Ξανά πίσω στο στίβο το  ArcadiaPortal αυτή την Πέμπτη φιλοξενώντας στην εβδομαδιαία στήλη ‘’Εspresso’’ τη Βάλια Τελά. Η Βάλια είναι 24 ετών και ασχολείται  ενεργά με τον πρωταθλητισμό και συγκεκριμένα με το αγώνισμα του άλματος επί κοντώ εδώ και 14 χρόνια. Έχει τελειώσει το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Αθηνών και εργάζεται  μέσω ενός πεντάμηνου πρόγραμματος ως δασκάλα σε ένα μεγάλο ιδιωτικό σχολείο στην Αθήνα. Ας τη γνωρίσουμε λοιπόν λίγο καλύτερα.

Σε ποια ηλικία ήσουν την πρώτη φορά που έλαβες μέρος σε αγώνες;

Σε αγώνες έλαβα για πρώτη φορά μέρος σε τοπικό επίπεδο στην Ε’ Δημοτικού, όταν ήμουν ακόμη στις ακαδημίες στίβου του Γυμναστικού Συλλόγου Αρκαδίας, ενώ σε πανελλήνιο επίπεδο για πρώτη φορά στη Β’ Γυμνασιού.

Σε ποια ομάδα ανήκεις αυτή τη στιγμή;

Ανήκω στον Γυμναστικό Σύλλογο Αρκαδίας, εδώ και περίπου 15 χρόνια.

Δοκίμασες και άλλα αθλήματα πριν καταλήξεις;

Ναι,φυσικά. Όσο ήμουν ακόμη μαθήτρια συμμετείχα στις ομάδες του σχολείου μου στο βόλλευ, το χάντμπολ και το μπάσκετ. Ήμουν πάντα αθλητικός τύπος! Αναφορικά με το στίβο, στην αρχή έκανα άλμα εις ύψος, αλλά έχω δοκιμάσει όλα σχεδόν τα αγωνίσματα.

Το άλμα ήρθε τυχαία στη ζωή σου;

Το άλμα επί κοντώ ήρθε εντελώς τυχαία στη ζωή μου! Η κατά ένα χρόνο μικρότερη μου αδερφή Αγγελική Τελά, η οποία είναι εξίσου αθλήτρια στο ίδιο αγώνισμα, είχε ξεκινήσει κοντάρι δοκιμαστικά κάποιους μηνες νωρίτερα από εμένα το καλοκαίρι του 2001 κι έτσι το δοκίμασα και εγώ από απλή περιέργεια. Το αποτέλεσμα; Με κέρδισε από την πρώτη στιγμή και οι σταδιακές αγωνιστικές μου επιτυχίες δικαίωσαν την επιλογή μου αυτή.

Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποιες από τις επιτυχίες σου;

Οι σημαντικότερες επιτυχίες μου μέχρι σήμερα είναι ένα Ασημένιο μετάλλιο στο πανελλήνιο σχολικό πρωτάθλημα λυκείων το 2008. Το Ασημένιο μετάλλιο στο πανελλήνιο πρωτάθλημα εφήβων- νεανίδων το 2009 και το Χάλκινο μετάλλιο στο πανελλήνιο πρωτάθλημα νέων γυναικών το 2010.

Ποιοι είναι οι προσωπικοί σου στόχοι για φέτος μιας και σε λιγότερο από ένα μήνα ξεκινά η αγωνιστική περίοδος;

Θέλω πάνω απ’όλα να είμαι υγιής, ώστε να φτάσω στους αγώνες που πλησιάζουν κατάλληλα προετοιμασμένη τόσο σωματικά, όσο και ψυχολογικά. Έχοντας εξασφαλίσει αυτό, θα μπορούσα να πω πως στόχος  μου για το 2014 είναι να ξεπεράσω το ατομικό μου ρεκόρ, το οποίο είναι 3.80μ., γεγονός το οποίο θα με φέρει αρκετά ψηλά και στην πανελλήνια κατάταξη στους αγώνες του καλοκαιριού.

Ποιες οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας αθλητής στην καθημερινή του προπόνηση;

Οι δυσκολίες είναι πολλές! Η καθημερινή κόπωση λόγω εργασίας, οι τραυματισμοί, οι αντίξοες καιρικές συνθήκες, η έλλειψη κονταριών και υλικοτεχνικών υποδομών είναι ωστόσο τα κυριότερα στοιχεία που δυσχεραίνουν το έργο ενός αθλητή.

Υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές στην Τρίπολη για μια ποιοτική προπόνηση;

Παρόλο που το ανοιχτό γήπεδο του στίβου είναι σε πολύ καλή κατάσταση για τις προπονήσεις μας από τη άνοιξη και μετά, δυστυχώς δεν υπάρχει κλειστό γήπεδο για τις κρύες και βροχερές μέρες του χειμώνα στη Τρίπολη, γεγονός που μας καθυστερεί σε θέμα ποιτικής προετοιμασίας για τους αγώνες, μιας και είναι πολύ επικίνδυνα από θέμα τραυματισμών.

Έχεις τελειώσει το Παιδαγωγικό τμήμα αποτελούν οι σπουδές σου κομμάτι της εργασίας σου;

Εδώ και πέντε μήνες εργάζομαι μέσω ενός ευρωπαικού προγράμματος ως δάσκάλα, σε κάποιο ιδιωτικό σχολειο στην Αθήνα, οπότε αυτή τη στιγμή κάνω αυτό που έχω σπουδάσει. Παρόλα αυτά το ψάχνω συνεχώς, ίσως και για κάποιο μεταπτυχιακό στο αντικείμενό μου στο προσεχές μέλλον, γιατί τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα σήμερα.

Στην αθλητική σου πορεία όλα αυτά τα χρόνια ήταν πάντα δίπλα σου η Αγγελική;

Φυσικά! Η πορεία μου αυτά τα χρόνια στον αθλητισμό είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αδερφή-φίλη-συναθλήτριά μου στο ίδιο κιόλας αγώνισμα Αγγελική Τελά. Υπάρχει υγιής συναγωνισμός και πάντα η μία ενθαρρύνει την άλλη. Θα έλεγα πως κατά κάποιο τρόπο αλληλοσυμπληρωνόμαστε!

Τι θα έλεγες σε αυτόν που θέλει να ασχοληθεί με τον αθλητισμό;

Ο αθλητισμός είναι υπέροχο πράγμα και αξίζει σε όλους να τον δοκιμάσουν ανεξαρτήτως ηλικίας. Διαπλάθει σώματα και ψυχές μαζί, γι’αυτό και αποτελεί την πιο υγιή διέξοδο για τον καθένα στις δύσκολες εποχές που διανύουμε.

Υπάρχει η ανάλογη οικονομική βοήθεια που να σε βοηθά στις συμμετοχές σου στους αγώνες αλλά και στον εξοπλισμό σου;

Μοναδικός ΄΄χορηγός΄΄ μου είναι ο ο σύλλογος μου, ο Γυμναστικός Σύλλογος Αρκαδίας. Παρόλο που η οικονομική στήριξη από την πολιτεία είναι μηδαμινή έως ανύπαρκτη, ευτυχώς αυτό το αθλητικό τοπικό σωματείο καταφέρνει να ανταποκριθεί επάξια στις απαιτήσεις των αθλητών του, τόσο σε θέματα εξοπλισμού όσο και αναφορικά με τη συμμετοχή μας στους αγώνες.

Έρχεσαι σε επαφή με αθλήτριες μικρότερες από εσένα, βλέπεις να έχουν κίνητρα για ασχοληθούν και αυτές με τον πρωταθλητισμό;

Λυπάμαι που θα το πω, αλλά δεν υπάρχουν τόσα κίνητρα, όσα είχαμε εμείς παλιότερα, ούτε και τόσο μεγάλη ενθάρρυνση από την πλευρά των γονέων να ασχοληθούν τα παιδιά τους με τον πρωταθλητισμό με αποτέλεσμα τα περισσότερα να εγκαταλείπουν νωρίς το χώρο του στίβου, ειδικά κατά τις τελευταίες τάξεις του λυκείου.

Τέλος θα ήθελες να ευχαριστήσεις κάποιον και γιατί;

Ένα πολύ μεγάλο ΄΄ευχαριστώ΄΄ οφείλω στους γονείς μου και τις δύο μικρότερες αδερφές μου για την ηθική στήριξη που μου προσφέρουν τόσα χρόνια, τον προπονητή μου Παναγιώτη Ζαρμπαλά στον οποίο χρωστώ τις αθλητικές μου επιτυχίες και πολλά από τα στοιχεία του χαρακτήρα μου και φυσικά, το Γυμναστικό Σύλλογο Αρκαδίας για την αμέριστη συμπαράσταση του σε όλους τους τομείς.

Έφη Καστραντά