Εμείς οι αποικιοκράτες της πάμπλουτης Βόρειας και υποσαχάριας Αφρικής και οι ρυθμιστές της πετρελαιοφόρου Ανατολής, φτιάξαμε ηγέτες-ανδρείκελα και τους φυτέψαμε σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Σουδάν, Μάλι, Ζιμπάμπουε, Νιγηρία, παντού. Εμείς σε τούτον τον αιώνα, τον αιώνα της συναδέλφωσης των λαών, συμπεριφερθήκαμε ως ανώτεροι «των μαύρων», «των άλλων», «των υποδεέστερων», εκείνων που δεν γνώριζαν την περίφημη Δημοκρατία στα εδάφη τους.

Εμείς οι αντι-ρατσιστές, η Ευρώπη της ισότητας, θεωρήσαμε ότι είμαστε πιο ίσοι και σωστοί από τους άλλους. Δεν είχαν Δημοκρατία, λέει, και γι' αυτό έπρεπε -φασιστικά- να αποκτήσουν Δημοκρατία. Πρόσχημα και ύβρις, προφάσεις εν αμαρτίαις.

Κάναμε επεμβάσεις, παρεμβάσεις, φυτέψαμε κυβερνήσεις που βόλευαν την BP και όταν οι δικτατορίσκοι εκείνοι σήκωσαν κεφάλι ή δεν μας εξυπηρετούσαν πια, στείλαμε στρατούς να τους ξεσκίσουμε, καταιγίδες της ερήμου και επιχειρήσεις απελευθέρωσης των λαών που κοροϊδέψαμε. Τους λαούς που θεωρούσαμε υποδεέστερους εξ αρχής. Βομβαρδίσαμε σχολεία, κάψαμε παιδιά, χρηματοδοτήσαμε τον Οσάμα, τον σπουδάσαμε στην Ευρώπη και μετά τον πήραμε στο κατόπι να τον φάμε.

Πέντε χρόνια σχεδόν σφυρίζαμε αδιάφορα για τον πόλεμο στη Συρία, για τον φανατισμό που όλο και μεγάλωνε. Είδαμε την Παλμύρα να καταστρέφεται και δεν πήραμε μυρωδιά ότι οι φανατισμένοι εννοούν αυτό που λένε. Ώσπου έκπληκτοι είδαμε τη μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών στην Ιστορία να συμβαίνει στην πόρτα μας.

Και τότε, αντί να δούμε τα γεγονότα κατάματα, αρχίσαμε τις συζητήσεις για ποσοστώσεις, μη καταλαβαίνοντας ότι ο θρησκευτικός φανατισμός δεν προέκυψε τυχαία στις χώρες από τις οποίες αποστραγγίσαμε τον πλούτο και τον κάναμε δολάρια και ευρώ. Μη νιώθοντας ότι η φτώχεια που επιβάλλαμε επί δεκαετίες θα γύριζε πίσω σε εμάς. Και το χειρότερο: η Ευρώπη της παγκοσμιοποίησης και της ενσωμάτωσης, αφού ζήτησε τα εργατικά χέρια των φτωχοποιημένων, αφού τους έδωσε ιθαγένεια και πολιτικά δικαιώματα, δεν αντιλήφθηκε ότι στα ίδια της τα σπλάχνα έφτιαχνε γκέτο, δεν είδε ότι ήταν δεν ήταν έτοιμη για να διαχειριστεί τη φτωχοποίηση εκείνων των ίδιων ανθρώπων στα εδάφη της, που τώρα δεν έχουν δουλειά με την κρίση που έχει ενσκήψει, εκείνων των ίδιων που προσχώρησαν στον φονταμενταλισμό μέσα στα εδάφη της και τώρα σπέρνουν τον θάνατο στην καρδιά της.

Ο βομβιστής του Παρισιού, διέφυγε από το Παρίσι, μπήκε στο Βέλγιο και ζούσε ανενόχλητος λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι των γονιών του στο Μαλμπέκ για τόσους μήνες μετά τα τραγικά γεγονότα του Παρισιού. Τα αδέλφια του διατηρούσαν ένα μικρό τεϊοποτείο, όπου συγκέντρωναν 16-17 χρονών παιδιά, τα προμήθευαν ναρκωτικά και τους έδειχναν τζιχαντιστικά βίντεο. Αυτά όλα, φαντάζομαι, τα υποκινεί δάκτυλος εξ Ανατολής...

Αυτά όλα στην Ευρώπη γεννήθηκαν. Εδώ. Δεύτερης και τρίτης γενιάς άνθρωποι, Γάλλοι και Βέλγοι πολίτες.

Η μεταναστευτική πολιτική έχει αποτύχει στην Ευρώπη. Διότι δεν είχε κίνητρα συναδέλφωσης, αλλά εκμετάλλευσης, κίνητρα αναδιανομής πλούτου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποτύχει, εφόσον οι μυστικές υπηρεσίες των κρατών-μελών δεν συνεργάζονται μεταξύ τους, ούτε καν μετά το Παρίσι. Η συμφωνία της 18ης Μαρτίου, έχει αποτύχει, διότι η Τουρκία δεν αποκόπτει τις προσφυγικές ροές και ο κ. Τσίπρας μόλις διαμαρτυρήθηκε στο ΝΑΤΟ. Ο ΟΗΕ «αναστέλλει κάποιες από τις λειτουργίες του» στην Ελλάδα μετά τα γεγονότα της Ειδομένης και οι ΜΚΟ αποχωρούν σιγά-σιγά, από έναν καταυλισμό στον οποίον εξ αρχής θα έπρεπε να έχουν υποστηρικτικό και όχι οργανωτικό χαρακτήρα.

Και μας μένει μια ευχή, και τίποτε άλλο, εμάς των πολλών. Αυτό που τα κορίτσια στα καλλιστεία της Αμερικής προσπαθούσαν να μην ξεχάσουν όταν τα ρωτούσε η επιτροπή για τη μεγαλύτερη ευχή τους, και που αποδείχθηκε στους αιώνες της ευημερίας τόσο κενό όσο και οι διαλαλητές του. Όχι τα κορίτσια των καλλιστείων. Οι παγκόσμιοι ηγέτες.

... και παγκόσμια ειρήνη, λοιπόν.

Στον πίνακα, οι μεγαλύτεροι έμποροι όπλων (με πορτοκαλί) και οι μεγαλύτεροι εισαγωγείς (με πράσινο). Για να ξέρουμε τι λέμε, δηλαδή...

Γαλανιάδη Εύα