0.1 ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΣΕ ΑΓΚΥΛΕΣ []: Παραπέμπουν στις Αναφορές (Βιβλιογραφία, Αρθρογραφία, Πηγές, κ.λπ.) που παρατίθενται στο τέλος του κειμένου.

0.2 ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΑΡΚΤΙΚΟΛΕΞΑ (ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ): Παρ.= Παράγραφος. IQ= Intelligence quotient= Δείκτης ευφυΐας. EI= Emotional intelligence= Συναισθηματική νοημοσύνη. ΣτΕ= Συμβούλιο της Επικρατείας. ΔΕΕ= Δικαστήριο Ευρωπαϊκής Ένωσης. ΜΜΕ= Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. ΣτΛ= Συνθήκη της Λισαβόνας. ΓΔ= Γενική Διεύθυνση. Κ-μ= Κράτος μέλος. ΜΚΟ= Μη Κυβερνητική Οργάνωση. ΕΕ= Ευρωπαϊκή Ένωση. ΗΒ= Ηνωμένο Βασίλειο. WEF= World Economic Forum=Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. ΔΝΤ=Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. ΟΟΣΑ= Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. ΕΚΠΑ= Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

1. ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ CETERIS PARIBUS ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ: 1.1 Η υιοθέτηση των παραδοχών γίνεται από την ανάγκη να περιοριστεί η έκταση του κειμένου στα επιτρεπτά λογικά όρια ενός άρθρου που δεν έχει εκ των πραγμάτων την έκταση που θα απολάμβανε ένα επιστημονικό δοκίμιο ή μια διπλωματική εργασία ή μια διάλεξη 1.2 Θεωρείται a priori ότι ο αναγνώστης είναι εξοικειωμένος με το εννοιολογικό περιεχόμενο και με το γνωστικό πεδίο κάθε όρου του τίτλου όπως, επίσης, ότι διαθέτει τον εγγραμματισμό και την πεπαιδευμένη αντίληψη που αφορούν στη συσχέτιση, στο συνδυασμό, στη διάδραση, στην αλληλεπίδραση και στη διαλεκτική που διέπουν τους όρους 1.3 Λαός, Εξουσία ή Εξουσίες και Διάκριση Εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική), Πολίτευμα, Κράτος, Δίκαιο και Κατηγορίες Δικαίου, Δικαιοσύνη, Κυβέρνηση και Διακυβέρνηση,  Κράτος Δικαίου ή Δικαιοκρατία, Νομικός Πολιτισμός, Ανοικτή Διακυβέρνηση (Open Government), Έννομη Τάξη ή Συνταγματική Τάξη, Φιλοσοφία Δικαίου, Πολιτικό Σύστημα, Διοίκηση, Αυτοδιοίκηση, Ανεξάρτητες Αρχές, Res Publica, κ.λπ.[1],[2],[3],[4],[5] (στο πλαίσιο της εναρμόνισης με το Ευρωπαϊκό και με το Διεθνές Δίκαιο σύμφωνα με τη λογική του erga omnes του Άρθρου 28 του Συντάγματος [6]), είναι έννοιες  διακριτές και αλληλοκαθοριζόμενες για τις οποίες θα μπορούσε κανείς grosso modo να θεωρήσει ότι όλες μαζί υπακούουν και οφείλουν να είναι συμβατές ab initio, de jure, de facto και ex libris με το Σύνταγμα της Ελλάδας το οποίο βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας της ιεραρχίας των Κανόνων Δικαίου 1.4 Ένα Σύνταγμα (του 1975 με τις αναθεωρήσεις 1986,2001,2008) το οποίο inter alia διατρανώνει: (α) Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία (Άρθρο 1, παρ. 2) (β) Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα (Άρθρο 1, παρ. 3), και  (γ) Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων… (Ακροτελεύτια διάταξη, Άρθρο 120, παρ. 4) 1.5 Εννοείται το αυτονόητο. Ότι το Σύνταγμα δεν περιορίζεται στο corpus της Πολιτείας (δομή, διάρθρωση, οργανόγραμμα, διοίκηση, σώμα, συγκρότηση, θεσμικό όργανο, κ.λπ.) αλλά και στο animus (ανθρώπινοι πόροι, έμψυχο δυναμικό, προσωπικό, κ.λπ.) των πολιτειακών δομών που αμείβονται από τον Ελληνικό λαό γα να επιτελούν το ρόλο τους. Ούτε το Σύνταγμα περιορίζεται στη στενή, φορμαλιστική και νομοτυπική σφαίρα  της άσκησης της Δικαιοσύνης ρουτίνας αλλά επεκτείνεται και στο πνεύμα του Νόμου ακόμη και αν αυτό αντιτάσσεται του «λαϊκού περί δικαίου συναισθήματος» (πολλές φορές επηρεασμένο από λαϊκισμό, μαύρη προπαγάνδα, αμάθεια και ρεβανσισμό) 1.5 Ειδικά σε ότι αφορά στη Δικαστική Εξουσία καθώς και στην Οργάνωση και στη Δικαιοδοσία των Δικαστηρίων, το Σύνταγμα αφιερώνει το Τμήμα Ε΄ με το Κεφάλαιο Πρώτο (Άρθρα από το 87 μέχρι το 92) και το Κεφάλαιο Δεύτερο (Άρθρα από 93 έως 100Α). Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το Σύνταγμα μεριμνά για τη Διασφάλιση του Δικαίου στην Απονομή και στην Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης ή, όπερ το αυτό, για το Δίκαιο της Δικαιοσύνης 1.6 Παραβιάζει κανείς ανοικτές θύρες αν επαναλάβει ότι η Δικαστική Εξουσία πρέπει να είναι αντικειμενική, ανεπηρέαστη, αβίαστη, απροκατάληπτη, ανεξάρτητη, αξιόπιστη, έγκυρη, εξονυχιστική, επιμελής, διεισδυτική, ακέραιη,   κ.λπ. επιβάλλοντας την Ισονομία και το Δίκαιο που αποτελούν τα ιδεώδη και τα ιδανικά της Δημοκρατίας για ένα Κανονικό και Ευνομούμενο Κράτος (που είναι μάλιστα Εξευρωπαϊσμένο και το οποίο «μπήκε με το σπαθί του» στην Ευρωζώνη). Με άλλα λόγια ότι στην τρέχουσα και in vivo Δικαιοσύνη θα πρέπει να αντικατοπτρίζονται με μεγάλη διαύγεια και καθαρότητα οι σημειολογικές νοηματοδοτήσεις των θεοτήτων της Θέμιδος και της Justitia.

2. Η ΘΕΜΙΣ ΚΑΙ Η ΓΙΟΥΣΤΙΤΙΑ (JUSTITIA) [7]: 2.1 Η Θεά Θέμις από την Ελληνική Μυθολογία (μια από τις 12 θεότητες των Τιτάνων) και αντίστοιχα η Θεά Justitia από τη Ρωμαϊκή Μυθολογία, προσωποποιούν το ύψιστο αγαθό της Δικαιοσύνης στο πλαίσιο του ισχύοντος κάθε φορά Δικαιικού Συστήματος μιας χώρας το οποίο in abstracto, de jure και ex libris υπηρετεί και διακονεί το ιδεώδες των αξιακών αρχών του Κράτους Δικαίου και της Δικαιοκρατίας με κάποιες προϋποθέσεις Φιλοσοφίας του Δικαίου, όπως λ.χ.: (i) Η δικαιοσύνη είναι μεγάλο κοινωνικό αγαθό (Αριστοτέλης) (ii) Dura lex, sed lex (σκληρός νόμος, αλλά νόμος) αλλά και Lex mala, lex nulla (κακός νόμος, κανένας νόμος, Θωμάς Ακινάτης) καθώς και Νόμος πονηρός ανομίαν παρεισφέρει (Μένανδρος) (iii)  Ευνομία πειθαρχία νόμων σπουδαίων (ευνομία είναι η υπακοή σε σπουδαίους νόμους) (iv) Η αδικία είναι το δεύτερο από τα κακά κατά μέγεθος, αλλά εκείνο που είναι το μεγαλύτερο και το πρώτο απ΄ όλα τα κακά, είναι το να μην τιμωρείται ένας που αδικεί (Πλάτων) (v) Είς νόμος απαιτείται εις αυτήν τη χώραν, ο οποίος να επιτάσσει την εφαρμογήν όλων των υπολοίπων νόμων (Εμμανουήλ Ροϊδης) (vi)    Φυσικά και είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Απαγορεύεται το ίδιο, τόσο στους πλούσιους όσο και στους φτωχούς, να κοιμούνται κάτω από τις γέφυρες, να ζητιανεύουν και να κλέβουν ψωμί  (Anatole France) (vii)  Salus populi, suprema lex (η ασφάλεια του λαού είναι ο υπερτάτος νόμος, Κικέρων), κ.λπ. 2.2  Οι δυο Θεές απεικονίζονται ως φέρουσες μαντήλι που καλύπτει τα μάτια τους, υπονοώντας ότι η Δικαιοσύνη είναι τυφλή. Η τυφλότητα δε σημαίνει αναπηρία. Σηματοδοτεί και νοηματοδοτεί την αντικειμενικότητα, την πιστότητα, την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης στη λήψη αποφάσεων χωρίς διακρίσεις ή χωρίς άλλες αθέμιτες διαστρεβλώσεις και παραμορφώσεις αποδιδόμενη το ίδιο προς όλους και προς όλες τις κατευθύνσεις 2.3 Επίσης, οι δυο τυφλές Θεές της Δικαιοσύνης απεικονίζονται να κρατούν στο αριστερό χέρι μια ζυγαριά και στο δεξί ένα σπαθί. Η ζυγαριά συμβολίζει το ιδεώδες της σταθμισμένης, συστηματικής αποτίμησης και εξονυχιστικής αξιολόγησης όλων των παραμέτρων και όλων των παραγόντων που υπεισέρχονται σε κάποια υπόθεση. Το σπαθί συμβολίζει τον αποτρεπτικό, τον τιμωρητικό και το σωφρονιστικό  ρόλο που διαδραματίζει η Δικαιοσύνη.

3. Η ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΟΥΣΑ ΜΕΤΑΞΥ ΑΚΡΟΤΗΤΩΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΚΡΑΤΙΑ: 3.1 Όπως είναι urbi et orbi γνωστό,  πριν από τα Μνημόνια  και ex ante της κρίσης όλοι οι Θεσμοί στην Ελλάδα δε λειτουργούσαν κανονικά εξ ου η χρεοκοπία, η πτωχοποίηση, η απαξίωση, η υποτέλεια και η εξάρτηση της χώρας η οποία χαρακτηρίζεται ως μια Μη Κανονική χώρα (λαθρεπιβάτης της Ευρωζώνης με ανύπαρκτο Εξευρωπαϊσμό). Κατά την on going περίοδο των 3 Μνημονίων αποκαλύφθηκε και η κορυφή του παγόβουνου. Η Μη Κανονικότητα της χρεοκοπημένης χώρας συνεχίζεται αδιάλειπτα και έγινε αντιληπτή ακόμη και για άτομα με IQ μικρότερο μιας όρνιθας και EI επιπέδου res. Αν αυτό ισχύει για όλους τους Θεσμούς είναι διαλεκτικά αναμενόμενο να ισχύει και για τη  Δικαιοκρατία ή το Κράτος Δικαίου που είναι ένα από τα πιο σημαντικά μέρη του προβλήματος στο πλαίσιο του σύμπλοκου και mutatis mutandis όλων όσοι εμπλέκονται παντί τρόπω στο Δικαιικό Σύστημα της χώρας με έμφαση στην κακονομία και στην πολυνομία [8]. Κοντολογίς το Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα παρουσιάζει διαρκή ελλείμματα, διαχρονικές ατέλειες, παθογένεια, αδυναμίες, δυσλειτουργίες και απορρύθμιση 3.2 Από τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους το έτος 1828 με Κυβερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια μέχρι σήμερα, συχνά και πυκνά έχουν αναδυθεί και συνεχίζουν να βλέπουν στο φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα πολλές θετικές πράξεις που χαρακτηρίζουν τη Σωστή Λειτουργία και τις Ορθές Αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Γεγονότα τα οποία σφυρηλατούν το κύρος, το image και το status της Απονομής Δικαιοσύνης στη χώρα και συγχρόνως αναβαθμίζουν το μέγεθος της Εμπιστοσύνης των πολιτών για τη Δικαιοκρατία. Για παράδειγμα βλ. το πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του π.Προέδρου της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας κ.Χρήστου Σαρτζετάκη [9] που εστιάζεται στην υπόθεση της δολοφονίας Γ. Λαμπράκη (27/5/1963). Για να μην αναφερθούμε ιστορικά στους αδέκαστους Δικαστές Αναστάσιο Πολυζωϊδη και Γεώργιο Τερτσέτη που δε δίστασαν να ψηφίσουν υπέρ της αθωότητας του Εθνικού Ήρωα Θεοδώρου Κολοκοτρώνη et al (Γενναίου Κολοκοτρώνη, Κίτσου Τζαβέλλα, Δημήτρη Πλαπούτα, Νικήτα Σταματελόπουλου) όταν τρεις άλλοι δικαστές (Δ. Σούτσος, Α. Βούλγαρης, Φ.Φραγκούλης) τον καταδίκασαν υπακούοντας στις εντολές του Εισαγγελέα Εδουάρδου Μάσσων. Σημ.: εκείνη την horribiliis περίοδο είχαμε: Βασιλεύς o Όθων, Αντιβασιλέας o Μάουερ, Πρωθυπουργός o Ι.Κωλέτης, Υπουργός Δικαιοσύνης o Κων. Σχινάς  3.3 Όπως όμως έλεγε ο Ευριπίδης «Δεν γίνεται χώρια να είναι και τα καλά και τα κακά, αλλά είναι κάπως ανακατεμένα (Ουκ αν γένοιτο χωρίς εσθλά και κακά, αλλ’ εστί τις σύγκρασις)», στην ιστορία του θεσμού υπάρχει και το audiatur et altera pars.  Πολλές φορές η Δικαιοσύνη per se βρέθηκε στο στόχαστρο της δυσμενούς κριτικής αξιολόγησης για άστοχα πεπραγμένα και για έλλειμμα ανεξαρτησίας όχι μόνον lato sensu από το λαό ή τα ΜΜΕ αλλά και stricto sensu από τους ειδικούς του χώρου οι οποίοι διακονούν και θεραπεύουν τη Νομική Επιστήμη και υπηρετούν το Δίκαιο καθώς και από άλλες πλευρές λ.χ. Ακαδημαϊκοί, Συγγραφείς, Αποφάσεις Δευτεροβαθμίων Δικαστικών Οργάνων, Πειθαρχικές Ποινές από τα Πειθαρχικά Συμβούλια, Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, Δικηγορικοί Σύλλογοι, κ.λπ. 3.4 Έτσι, η αντίληψη της Κοινής Γνώμης, των Πολιτών και των Ειδικών για τη Δικαιοκρατία, ιδιαίτερα όταν επηρεάζεται συγκυριακά από τη δημοσιότητα διαφόρων θετικών ή αρνητικών καταστάσεων, δημιουργεί ένα διχαστικό και επαμφοτερίζον κλίμα ακροτήτων με γνώμες που παλινδρομούν ως εκκρεμή μεταξύ των ακροτήτων «του μαύρο-άσπρου ή του καλού – κακού» ως να επρόκειτο για επιλογή μεταξύ των δυο προσώπων του διφυούς Ιανού (Ianus, θεός των Ρωμαίων), επιφέροντας σύγχυση και προβληματισμό. Ενίοτε, βέβαια, αναδύονται και Αβδηριτικές γελοιότητες τύπου «περί όνου σκιάς» που είναι προσφιλείς στον Κίτρινο Τύπο και στα Τηλεοπτικά Garbage καθώς και πολύ touchy ενέργειες («πιασάρικες» λένε στο Μάρκετινγκ και Διαφήμιση) για στόχευση στους απανταχού κυρ-Μήτσους και στις απανταχού κυρά-Κατίνες που αφθονούν, δυστυχώς, στον τόπο μας. Στην ταραχώδη ζωή του τόπου θα ήταν ναϊφ να πιστεύει κανείς ότι δεν υφίστανται και πάσης φύσεως αντιδεοντολογικά, παραμορφωτικά και διαταρακτικά φαινόμενα του Νομικού Πολιτισμού, καταστάσεις bullying, trolling, κ.λπ.  3.5 Πέραν όμως αυτών των Πολιτικών εκφάνσεων του ζητήματος, υπάρχει και μια ακόμη περισσότερο πρακτική, οικονομική, τεχνοκρατική και αναπτυξιακή διάσταση του θέματος. Και τούτο γιατί το Κράτος Δικαίου και η Έννομος Τάξη, η Δικαιοκρατία και η Διοίκηση, επηρεάζουν (θετικά ή αρνητικά κατά περίπτωση) το Δημόσιο Συμφέρον, τη Δημοσιονομική Πολιτική, την Ανταγωνιστικότητα και την Παραγωγικότητα της Οικονομίας, τις Επενδύσεις (Εγχώριες και Ξένες), τη Διανομή του Πλούτου, το Περιβάλλον, κ.λπ. ή, όπερ το αυτό, επηρεάζουν την επιτελεστικότητα (performance) της  «Βιώσιμης, Διατηρήσιμης, Διαρκούς και Χωρίς Αποκλεισμούς Αειφόρου Ανάπτυξης» (όπου δυστυχώς η χώρα, καίτοι μακροχρόνια προνομιούχος στο quid pro quo Ελλάδας – ΕΕ, συνεχίζει να υστερεί σημαντικά) ενώ συνιστούν και τη sine qua non προϋπόθεση για να καταφέρει η χώρα να προχωρήσει στη σταδιακή έξοδο από την κρίση τηρώντας τις Μνημονιακές δεσμεύσεις  κατά το pacta sunt servanta ή το «It΄s the implementation, stupid» που είπε ο Υπουργός Οικονομικών της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας κ. Wolfgang Schäuble στον πρωθυπουργό κ. Α. Τσίπρα [10].  

4. Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΛΙΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ: 4.1 Είναι η Δικαιοκρατία ένας Dr Jekyll ή ένας Mr Hyde (Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde, Robert Louis Stevenson, 1886); Ποιος είναι σε θέση και ποιος έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία να δώσει την πρέπουσα, ορθή, σωστή, αντικειμενική, ολοκληρωμένη και αξιόπιστη απάντηση στο ερώτημα κατά τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να πείθεται η Κοινή Γνώμη και να συμφωνούν οι Ειδικοί; Ποιος μπορεί να δώσει μια Σφαιρική και Ολοκληρωμένη απάντηση στο ερώτημα απαλλαγμένης από σύνδρομα κορπορατισμού ή ιδεοληψίας ή μανιχαϊσμού ή προκρουστισμού ή ελιτισμού, κ.λπ.; 4.2 Ευτυχώς που στο Σύνταγμα προβλέφθηκε η ad hoc  θέσπιση των Ανωτέρων Δευτεροβαθμίων Δικαστικών Οργάνων (ΣτΕ, Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο και ίσως κάποτε να εγκαθιδρυθεί και το Συνταγματικό Δικαστήριο σε κάποια πιθανή μελλοντική Αναθεώρηση του Συντάγματος). Σε ειδικές περιπτώσεις είναι δυνατή και η ύστατη προσφυγή στο ΔΕΕ. Όμως τούτα δεν αποτελούν ικανές και αναγκαίες συνθήκες αφού περιορίζεται σε συγκεκριμένες μεμονωμένες υποθέσεις κακοδικίας που διεκπεραιώνονται με μεγάλη χρονοτριβή (ίσως χωρίς να αποδίδονται πάντοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι ειδικά αν έχουν μεσολαβήσει πολλές μη αντιστρεπτές ζημίες και βλάβες, τόσο άυλες όσο και υλικές). Ούτε έχουν δημοσιευτεί κάποια Στατιστικά Δεδομένα (αν δεν κάνουμε λάθος) από την επεξεργασία των οποίων θα μπορούσε η Κοινή Γνώμη και οι Ειδικοί να βγάλουν συμπεράσματα για την Ποιότητα και την Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να τη συσχετίσουν με την Ποιότητα της Δημοκρατίας και με την επίδραση που ασκεί στη Βιώσιμη Ανάπτυξη 4.3 Ευτυχώς που τη Σφαιρική, Ολοκληρωμένη, Συστηματική και Πολυδιάστατη απάντηση στο ερώτημα  δίνουν mutatis mutandis οι κυλιόμενες κατ΄ έτος Εκθέσεις Συγκριτικής Αξιολόγησης και Αποτίμησης της Δικαιοκρατίας οι οποίες καταρτίζονται και εκδίδονται από Ευρωπαϊκούς και Διεθνείς Οργανισμούς.

5. ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΥΑΡΙΘΜΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ: 5.1 Πρόκειται για τις Εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (από το 2010 μέχρι σήμερα). Καταρτίζονται για λογαριασμό της ΓΔ Δικαιοσύνης και Καταναλωτή υπό την Τσέχα (σήμερα) Επίτροπο Δικαιοσύνης, Καταναλωτών και Ισότητας Φύλλων Vĕra Jurová  σε συνεργασία με την Ειδική Ομάδα Εργασίας (Working Group) του Συμβουλίου της Ευρώπης (47 κ-μ) για την Αξιολόγηση της Επιτελεστικότητας (ή της Επάρκειας ή της Απόδοσης) της Δικαιοσύνης (ή των Δικαστικών Συστημάτων) των 28 κ-μ της ΕΕ μέχρι να δρομολογηθεί το Brexit του ΗΒ, ίσως μετά το Μάρτιο του 2017 κατ΄ εφαρμογήν του άρθρου 50 της ΣτΛ. Η πρωτοβουλία ονομάζεται CEPEJ=Commission Européenne pour L’ Efficacité de la  Justice= Επιτροπή Αξιολόγησης της Αποτελεσματικότητας της Δικαιοσύνης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ο τίτλος της Έκθεσης για κάθε έτος αναφοράς είναι «The EU Justice Scoreboard (Πίνακας Αποτελεσμάτων για τη Δικαιοσύνη στην ΕΕ)» 5.2 Στην Έκθεση αναλύονται πολυάριθμες παράμετροι, παράγοντες και μεταβλητές του Δικαιικού Συστήματος κάθε κ-μ με μακρόχρονες συγκριτικές αξιολογήσεις. Μεταξύ αυτών φωτίζεται, βαθμολογείται και συγκρίνεται η Ποιότητα, η Επιτελεστικότητα και η Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης 5.3 Την καταμέτρηση της αντίληψη της Κοινής Γνώμης μέσω  Ερευνών (gallup) αλλά και την αντίληψη ομάδων ειδικών (έρευνες focus group) για τη Δικαιοσύνη στα κ-μ της ΕΕ πραγματοποιεί σε τακτά διαστήματα το Eurobarometer (Ευρωβαρόμετρο) 5.4 Σε διεθνές και σε παγκόσμιο επίπεδο αναφοράς γίνεται συγκριτική αξιολόγηση των Δικαιικών Συστημάτων, του Κράτους Δικαίου και της Ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης από μια Διεθνή ΜΚΟ που αποκαλείται World Justice Project όπου αξιολογείται και σταθμίζεται μέσω πολυκριτηριακών μεθόδων η Δικαιοκρατία και η Ανοικτή Διακυβέρνηση σε 113 χώρες του κόσμου (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα) σε ετήσιες Εκθέσεις από το 2008 5.5 Υπάρχουν και οι αξιολογήσεις της Δικαιοκρατίας μεταξύ 138-145 κρατών του κόσμου που δημοσιεύει ετησίως από το 2006 το WEF. Φορέας ο οποίος συνεργάζεται με τη CEPEJ. Οι Εκθέσεις για την Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και την Αποδοτικότητα του Κράτους Δικαίου εντάσσονται ως παράγοντες επιρροής της Ανταγωνιστικότητας της Οικονομίας μιας χώρας [11]. Ανάλογες αξιολογήσεις πραγματοποιεί το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ, η Παγκόσμια Τράπεζα, κ.λπ. Πρόκειται για περισσότερο τεχνοκρατικές προσεγγίσεις στις οποίες συνεκτιμάται και συνυπολογίζεται η επίδραση της Ποιότητας της Δικαιοκρατίας στα Μακροοικονομικά Μεγέθη, στην Εξωστρέφεια και στην Οικονομική Ανάπτυξη.  5.6 Επειδή nihil sub sole novum (τίποτε δεν είναι καινούργιο κάτω από τον ήλιο), η μελέτη των παραπάνω εκθέσεων (και μάλιστα συνδυασμένα) συνιστά έναν από τους πιο αξιόπιστους, έγκριτους, αντικειμενικούς, διαυγείς και διαφανείς τρόπους για να συμπεράνει κανείς για το πιο είναι το πραγματικό status του Κράτους Δικαίου στην Ελλάδα και μάλιστα σε επίπεδο συγκριτικής αξιολόγησης με άλλα κράτη καθώς και για να εξαχθούν συμπεράσματα  για το πόσο επηρεάζει η Δικαιοσύνη την Ανάπτυξη της χώρας από κάθε συντρέχουσα άποψη 5.7 Πέραν αυτών, δίνεται η ευκαιρία στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να καταρτίσει ad hoc Τεχνικά Δελτία για την εξεύρεση ευρωπαϊκών πόρων με σκοπό τη βελτίωση του status του Κράτους Δικαίου στην Ελλάδα και γενικότερα για να καταρτίσει ένα Στρατηγικό Σχέδιο συνοδευόμενο από ένα Ολοκληρωμένο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα αναβάθμισης της Δικαιοκρατίας στη χώρα. Κοντολογίς, «αυτού γαρ και Ρόδος και πήδημα» (Ανήρ κομπαστής, Αίσωπος). 

6. ΑΝΑΦΟΡΕΣ: [1] Διευκρινήσεις και διαφοροποιήσεις των όρων έχουν επιχειρηθεί από πολλούς μελετητές και γνωστούς Συνταγματολόγους, όπως οι Τσάτσος Δ.,  Μάνεσης Α. , Βενιζέλος Ε., Σγουρίτσας Σ.,κ.α. [2] Μανιτάκης Α. «Ελληνικό Συνταγματικό Δίκαιο Ι». Εκδόσεις Σάκκουλας. Αθήνα, Θεσσαλονίκη. 2004.   [3] Κοτζιάς Ν. «Κράτος και Πολιτική». Εκδόσεις Νέα Σύνορα – Α.Α. Λιβάνης. Αθήνα. 1993  [4] Πουλαντζας Ν. «Η κρίση του κράτους». Εκδόσεις Παπαζήση. Αθήνα. 1976. [5] Σπηλιωτόπουλος Επ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου». 11η Έκδοση. Εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα. Αθήνα-Κομοτηνή. 2002. [6] Κωνσταντινίδης, Σ.Β. «Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο και Δίκαιο των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών». Σημειώσεις. Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Τμήμα Διεθνών Οικονομικών Σπουδών και Ανάπτυξης. Κομοτηνή.2009. [7] Idem: «Είναι τυφλή ή αλλήθωρη η Κοινωνική Δικαιοσύνη στην Ελλάδα;» (2/11/2015). [8] Πρόεδρος Ελληνικής Δημοκρατίας Π.Παυλόπουλος κατά την εναρκτήρια ομιλία του με θέμα «Το Κράτος Δικαίου στον Αστερισμό μιας Αναστρέψιμης Παρακμής» στο πλαίσιο επιστημονικής εκδήλωσης του Σώματος Ομότιμων Καθηγητών του ΕΚΠA με αντικείμενο συζήτησης την «Συνεισφορά της Νομικής Επιστήμης στην Κοινωνία» (16/3/2016) [9] Σαρτζετάκης Χ. «Επιτελών το καθήκον μου». Εκδόσεις Κέρκυρα-Economia Publishing. 2016. [10] Idem: «Είναι η ανταγωνιστικότητα, ανόητε» (5/10/2016) [11] Idem: «Η Μεθοδολογία Μέτρησης της Ανταγωνιστικότητας ως  Λυδία Λίθος απόδοσης των τα του Καίσαρος των Καίσαρι» (11/10/2016).

Κωνσταντίνος Γαλιώτος

Πολ.Μηχ. Ε.Μ.Π., M.Sc. Περιφερειακή Πολιτική U.K.