Οι Kορακοβουνίτες πριν από την επανάσταση του Μάρτη του 1821 προετοίμαζαν τα του αγώνος μέσω της ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ, πέραν του Γεωργίου Λεβέντη που πρωταγωνίστησε από τη Μολδοβλαχία, αναφέρονται ως Κoρακοβουνίτες Φιλικοί κατά Βαγενά ο Μάνεσης με σπουδαιότατο ρόλο και θέση στην Οδησσό και ο Ροδοφινίκης γηραιός πλέον κατά τα χρόνια της επανάστασης αξιωματικός του τσάρικου στρατού. Από την έρευνα προέκυψαν και 2 ακόμη Κορακοβουνίτες Φιλικοί οι Περβαινάς και Φαντόπουλος οι οποίοι έδρασαν στην πρώτη γραμμή ως αξιωματικοί. Ο Περβαινάς το 1824 γίνεται Στρατηγός και ο Φαντόπουλος το 1822 Ταξίαρχος και οι 2 σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Ο Φαντόπουλος μυήθηκε στην Ύδρα όπου εμπορεύετο και ο Περβαινάς στον Άγιο Πέτρο ενώ και αυτός ασκούσε με επιτυχία εμπόριο στην Ύδρα.

Από την πρώτη ημέρα της επαναστάσεως οι Κορακοβουνίτες προσέτρεξαν στα Βέρβαινα για να πυκνώσουν και ουσιαστικά να συνιδρύσουν το πρώτο στρατόπεδο των Ελλήνων, εκεί έχουμε και την πρώτη επίσημη απονομή βαθμού από τον Παπαφλέσσα στον Ιωάννη Θεοδοσίου Περβαινά που τον ονομάζει Πεντακοσίαρχο 15 μόλις μέρες από την έναρξη του αγώνος.

Oι πρώτοι νεκροί μας ήταν οι Κωνσταντίνος Κωστής και Μιχάλης Παρασκευάς που πέφτουν μαχόμενοι την 20η Ιουλίου 1821 στα αμπέλια του Μούχλιου έξω από την Τρίπολη στα πλαίσια της πολιορκίας της.

Επόμενος νεκρός μας ήταν ο Νικόλαος Φαντόπουλος που πέφτει ηρωικά μαχόμενος στην φρικωδεστάτην μάχην κατά Νικηταρά της Στυλίδα στα πλαίσια της εκστρατείας στην Ανατολική Ελλάδα για να ανακοπεί η κάθοδος του Δράμαλη ήταν Απρίλης του 1822 ανήμερα της Αναστάσεως.

Τελευταίος νεκρός μας ήταν ο Ιωάννης Περβαινάς, ο όποιος λίγες μέρες αφ’ ότου ονομάζεται Στρατηγός σκοτώνεται χωρίς να αναφέρουν οι πηγές το πώς . Πέραν των εγγράφων της εποχής που εξετάσαμε καθώς και της επιστολής της συζύγου του, οι οποίες συμφωνούν για το πότε, Μάρτιος του 1824, κανείς δεν αναφέρει το πώς.

Καθώς βρισκόμαστε στο δεύτερο έτος του εμφυλίου πολέμου και γνωρίζοντας ότι ήταν ο μόνος από τους νεκρούς μας του οποίου η οικογένεια έλαβε μετά την απελευθέρωση ένα μικρό ποσό ως αποζημίωση υποθέτουμε , εν μέρει αυθαίρετα , ότι σκοτώθηκε κατά την εμφύλια σύρραξη και λόγω του ότι είχε την απεριόριστη εκτίμηση και από τα 2 αντίπαλα στρατόπεδα , αυτό φαίνεται από τις θέσεις που είχε καταλάβει λόγω του ακέραιου χαρακτήρα του, οι κυβερνώντες για να μην κουβαλούν το όνειδος του αδικοχαμένου χορήγησαν την προαναφερόμενη αποζημίωση.

Από το αρχείο Αγωνιστών της εθνικής βιβλιοθήκης πέραν των προαναφερθέντων υπάρχουν οι φάκελοι και των Κωνσταντίνου Βαρσάμη, ο οποίος μπήκε ως οπλαρχηγός του σώματος των Κορακοβουνιτών από τους πρώτους στην Τρίπολη, και πολεμούσαν επί διήμερον τους ταμπουρωμένους στα σπίτια Τούρκους χωρίς να ασχοληθούν με τη λεηλασία όπως έκαναν άλλα σώματα. Εκεί πληγώνεται βαριά και η προσωρινή Κυβέρνηση, τον ονομάζει αξιωματικό και τιμητικά Γενικόν Επιθεωρητή του στρατοπέδου Κυνουρίας ,ο τραυματισμός του αυτός καθώς και οι κακουχίες από τις μάχες μετά τη μερική ανάρρωση του ήταν η αιτία θανάτου του όπως μας αναφέρει ο τότε Δήμαρχος Βρασιών, Λυγίνος το 1844.

Επόμενος φάκελος είναι του Δικαίου Πετρόπουλου, ο οποίος και αυτός προβιβάζεται την 14η Μάρτη του 1824 στο βαθμόν της ταξιαρχίας ,δια τας προς την Ελλάδα εκδουλεύσεις σας Στρατιωτικήν ευμορφίαν σου και προς την Διοίκησην ευπείθιάν σου , αναγράφει η διαταγή του εκτελεστικού σώματος για όποιον παραξενεύεται για την ευπείθειαν του προς την διοίκησην και όχι προς τους ανωτέρους του όπως θα ήταν το σωστό του θυμίζω ότι ήμαστε σε εμφύλιο πόλεμο με τον Κολοκοτρώνη στη φυλακή και τον Ιμπραήμ προ των πυλών.

Επόμενος φάκελος είναι του Δήμου Λεβέντη, ο οποίος από την αρχή του Ιερού Αγώνος υπηρέτησε την πατρίδα του έως το 1827 και στρατιωτικώς και πολιτικώς , αναφέρονται οι μάχες που έλαβε μέρος καθώς και τα υλικά που εδαπανούσε για την τροφή και τα πολεμοφόδια των συμπατριωτών του γιατί ήταν ευκατάστατος και εκ των προκριτών του Κορακοβουνίου αυτός δε, ήτο και ο πρώτος Δήμαρχος του Δήμου Βρασιών, όταν πρωτοϊδρύεται το 1836 και πρόεδρος της επιτροπής του 1ου δημοτικού σχολείου Κορακοβουνίου το 1840.

Επόμενος φάκελος είναι του Μιχαήλ Π. Λύρα, ο οποίος εμπορεύετο στις Σπέτσες και όταν ξέσπασε η επανάσταση ήρθε στο χωριό του το Κορακοβούνι και στο στρατόπεδο των Βερβαίνων αναφέρονται οι μάχες που έλαβε μέρος και ότι ξόδευε εξ’ ιδίων του για τους συμπατριώτες συστρατιώτες του έως το 1827.

Επόμενος φάκελος είναι του Μαρινιώτη Γεωργίου του Ιερέως στα έγγραφα του υπάρχει βεβαίωση του πλοιάρχου Γκίκα Ιωάννου Ψαθά από την Ύδρα σύμφωνα με την οποία, ο Κορακοβουνίτης Ιερέας ανήκε στο πλήρωμα του και όχι μόνο ιερουργούσε πάνω στο πολεμικό του πλοίο αλλά και ναυμαχούσε και αναφέρει τις ναυμαχίες που έλαβε μέρος .Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι σε έγγραφο του 1830 σχετικά με τη φορολογία του κρασιού οι πρόκριτοι του Κορακοβουνίου παραπονούμενοι και θυμίζοντας στον Καποδίστρια το πόσο βοήθησαν στον αγώνα, αναφέρουν και ναύτες συμπατριώτες μας που σκοτώθηκαν πάνω σε Υδραϊκά και Σπετσιώτικα καράβια σε ναυμαχίες η πέφτοντας θύματα ασθενειών κατά την υπηρεσία τους. Παρά τις προσπάθειες μας άλλο όνομα δε βρήκαμε ούτε οι Πρόκριτοι αναφέρουν ονομαστικά.

Επόμενος φάκελος είναι του Ιωάννου Βασιλείου ή Καρακοβουνιώτη. Μέσα στο φάκελο του υπάρχει επιστολή του Νικηταρά, που βεβαιώνει ότι ήταν υπό τις διαταγές του από το 1823 έως το 1826 και τις μάχες που έλαβε μέρος και επιστολές και άλλων οπλαρχηγών για την έναρξη του αγώνα έως το 1827.

Επόμενος φάκελος είναι του Παναγιώτη Λύρα, ο οποίος υπηρέτησε ως υπαξιωματικός από το 1821 έως τη φυγή του Ιμπραήμ το 1827. Εξόδευε και αυτός εξ’ ιδίων του, επειδή ήταν ευκατάστατος και εκ των Προκρίτων του Κορακοβουνίου πλήρωνε και σε χρήμα και σε είδος , κριθάρι για το Ιππικό, στο φάκελό του αναφέρονται πολλές μάχες.

Επόμενος φάκελος, είναι του Αναγνώστη Νικολάου Λύρα, είναι ο Κορακοβουνίτης με τις περισσότερες μάχες σε όλα τα μέτωπα και παρά τις βεβαιώσεις των καπεταναίων για τις ανδραγαθίες του, η Διοίκηση κωφεύει μέχρι που και ο ίδιος το 1865, γέροντας πια, στέλνει επιστολή και ζητά από την επιτροπή όχι οικονομική.

Επόμενος φάκελος είναι του Κωνσταντίνου Ιατρού και αυτός πολεμά από την αρχή του αγώνα έως το τέλος του 1827 .Τον Μάρτη του 1824 ονομάζεται εκατόνταρχος αναφέρονται οι μάχες που έλαβε μέρος και η ημερομηνία θανάτου του, 7 Φεβρουαρίου 1857.

Επίσης από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους που εδρεύουν στο Ψυχικό των Αθηνών έχουμε διαταγή της 31ης Μαΐου του 1844 του Όθωνα και του Υπουργού του των στρατιωτικών σύμφωνα με την οποία δίδεται το αργυρό αριστείο για τις υπηρεσίες τους στον Αγώνα της Απελευθέρωσης σε διάφορους Αξιωματικούς της περιοχής μας. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζω τους Κορακοβουνίτες Μιχαήλ Καζάζην που αργότερα αναφέρεται ως Καζάκης.

Τον Θεόδωρο Γαλανό, τον προαναφερθέντα Δήμο Λεβέντη,τον Νικόλαο Κωνσταντίνου, τον προαναφερθέντα Κωνσταντίνον Ιατρού, τον Θεοδόσιον Ι Περβαινά σίγουρα συγγενή του Ιωανν. Θεοδ. Περβαινά, χωρίς να ξέρουμε τον βαθμό συγγενείας, επίσης απονέμεται το Αργυρούν Αριστείον και στον Παναγιώτη Θεοδώρου, διατηρώ όμως τις επιφυλάξεις μου για το αν ο συγκεκριμένος είναι Κορακοβουνίτης η Πραστιώτης.

Προτάσεις από τους οπλαρχηγούς χωρίς όμως να γίνουν αποδεκτές από το Υπουργείο των Στρατιωτικών, γίνονται και για τους Γιωργάκη Αλιφάρδη, Θεόδωρο Βλάχο και Ιωάννη Λύρα.

Με παρόμοια διαταγή της 27ης Μαΐου 1844, απονέμονται τα Χάλκινα Αριστεία που συνήθως εδίδοντο στους Υπαξιωματικούς και σπανιότερα στους στρατιώτες στους παρακάτω Κορακοβουνίτες: Γεώργιος Α Νικολή,Ιωάννης Δουρογιάννης, Γιωργάκης Δουρογιάννης ,Δημήτριος Γιάλιας ,Δημήτριος Τζιτούμης ,Γεώργιος Δ Καστάνου, αυτή η οικογένεια μετονομάζεται το 1880 σε Κόντος ,Αποστόλης Δ Κανστάνου, Γεώργιος Μαρινιώτης, είναι ο προαναφερθείς ναύμαχος ,Μιχαηλ Π Λύρας ,Θεοδόσιος Μ Περβαινάς, συγγενής των προηγούμενων Περβαινέων , Κωνσταντίνος Τζαούσης ,Δημήτριος Γύφτος ,Γεώργιος Νικολουλιάς ,Βασίλειος Ζαρουχλιώτης, Γεώργιος Χρήστου Λιτρίβη ,Νικολής Α Νικολή ,Ιωάννης Κυριάκου ,Δίκαιος Μανούσος ,Γιάννης Ν Παρασκευάς ,Κωνσταντής Κουλεντιανός, Γιάννης Μ Παρασκευά, Γιάννης Κουρμπέλης, Μιχάλης Παρασκευάς, Νικόλας Σταμάτη Καστανου.

Οι μάχες στις οποίες έλαβαν μέρος οι πρόγονοί μας και πιστοποιούνται από οπλαρχηγούς όπως Νικηταράς ,Π Ζαφειρόπουλος ,Γ Μιχαλάκης ,Π Μαυρομιχάλης ,Γ Κουντουριώτης ,Παπαφλέσσας ,Υψηλάντης και άλλοι, είναι πολιορκία και άλωση Τρίπολης: Θάνας Άγιο Βλάσση ,Μερκοβούνι ,πολιορκία Ναυπλίου ,Άγια Μαρίνα και Στυλίδα Φθιώτιδας ,Άργος ,Κλενιές ,Δερβενάκια,Βαλτέτσι ,Δολιανά ,Ρίζες, Λιθοβούνι ,μάχη της Γράνας ,Κρεμμύδι ,Πολλιανή ,Δερβένια Μεγαρίδος ,Κάζα Αττικής ,Σάλωνα ,Καρύταινα ,Μαγουλιανή ,Φρούρα Σπετσών και Ύδρας ,Βέρβαινα, Άστρος ,Ναυμαχίες Ψαρρών ,Χίου ,Καλύμνου ,Γέροντα, Μεσολογγίου.

Τα παραπάνω έγραψε ο Παναγιώτης Λυτρίβης του Μανώλη κατόπιν ενδελεχούς έρευνας, η οποία και συνεχίζεται, Μάρτη του 2013.

Υ.Γ. Όλα τα έγγραφα βρίσκονται στα χέρια μου, μεταξύ αυτών και πρωτότυπα φωτογραφηθέντα και είναι στη διάθεση όλων των Κορακοβουνιτών και Ιστορικών ερευνητών.

πηγή:korakovouniwebradio.gr