Ένας απίστευτος ωκεανός από κόκκινο χρώμα, ο κόσμος του Pedro Almodóvar

Pedro Almodóvar, Το τελευταίο όνειρο, Εκδόσεις διόπτρα, Αθήνα, Μάρτιος 2024
Μετάφραση: Μαρία Παλαιολόγου

Στα διηγήματά του ο Pedro Almodóvar χρησιμοποιεί αλλά και επεκτείνει τη σεναριακή γραφή. Ούτε θέλει – προφανώς – ούτε μπορεί να το αποφύγει. Πηγαίνει βήματα πιο πέρα. Στη δική του λογοτεχνία, οι χαρακτήρες του, δηλαδή ο ίδιος, οι φίλοι του, οι φίλες του και ο περίγυρος του αλλά και η οικογένειά του, μορφάζουν – γελούν – εκπλήσσουν κι εκπλήσσονται – αυθαδιάζουν, ζουν τις ζωές τους μες στα δικά του σενάρια. Εκείνοι ορίζουν τη  δική τους αλήθεια κι εκείνος περιγράφει. Καταγράφει. Και διασώζει τις ιστορίες τους.Παρουσιάζονται μπροστά μας ανάγλυφα. Σκηνοθετημένοι αριστοτεχνικά από τον ίδιο. Σημασία έχουν όλα. Τα ρούχα που φορούν. Οι συσπάσεις στα πρόσωπά τους. Η διάθεσή τους. Οι κινήσεις τους. Σχεδόν πάντα ο Pedro Almodóvar κινείται σε παροντικό χρόνο. Τον ενδιαφέρει το τώρα. Η στιγμή. Κείνη που έρχεται. Κείνη που αμέσως χάνεται. Σα να θέλει να τη διασώσει. Και δείχνει να τα καταφέρνει. Κάπου όμως οι ήρωές του, με τον ένα τρόπο ή τον άλλο, αναπόφευκτα κουβαλούν μέσα τους και το παρελθόν. Αφήγηση και αυτό. Μαζί και λύτρωση συνήθως ή ενοχή. Ανατροπές κι εκπλήξεις σωριασμένες παντού γύρω του. Και μέσα του. Τα έντονα χρωματιστά καρέ του ξεπηδούν στα γραπτά του. Το κόκκινο ταγιέρ του ιερέα. Τα βαθυκόκκινα βαμμένα χείλη του. Οι ματωμένες από αγάπη καρδιές. Ο βρικόλακάς του. Οι ερωμένοι κι οι ερωμένες. Οι ερώμενοι. Ένας απίστευτος ωκεανός από κόκκινο χρώμα. Ίσως το αγαπημένο του. Το χρώμα εκείνο που με ευκολία το απενεχοποιεί. Είναι εκρηκτικά ανατρεπτικός. Και αγωνιώδης στη γραφή του. Όπως και στα γυρίσματά του. Θλίβει τα κοινωνικά στερεότυπα. Οι περσόνες του, άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Μοχθούν να διαπεράσουν τη μονοτονία της ζωής τους και να συνθλίψουν κοινωνικές αντιστάσεις. Ματώνουν, ερωτεύονται, γραπώνονται από το παρόν. Κι εκείνος σα να θέλει να αποκαταστήσει κοινωνικές αδικίες βουτά ακόμη περισσότερο μέσα τους. Με χαρακτήρες που μιλούν την ειλικρίνεια, την ευθύτητα, και άλλοτε από το ψέμα που ακόμη επιβιώνει στις ζωές τους, ο Pedro Almodóvar, χτίζει βήμα -  βήμα το διήγημα του, με απρόβλεπτες μικρές – μεγάλες κορυφώσεις. Και σχεδόν πάντα στο τέλος η αποκάλυψη έρχεται για να εξηγήσει. Για να λυτρώσει. Περνώντας μέσα από τη δίνη, μέσα από τη σπείρα ενός ανθρώπινου ψυχισμού. Διαρκώς κρύβει. Έχοντας στη συνέχεια την ευχέρεια να αποκαλύψει και να ξαφνιάσει. Είναι απρόβλεπτος. Όπως κι ο ίδιος ο έρωτας. Η γραφή του στρωτή. Περιγραφική εξαντλητικά. Οι χαρακτήρες του λανθάνουν. Λανθάνουν και αποκαλύπτονται. Για να είμαι ακριβής φανερώνονται. Την ίδια στιγμή που τίποτε πια δεν είναι αναστρέψιμο. Ο αναγνώστης ζει μια διαρκή αγωνία. Βιώνει αυτά που εγώ λέω «ακραία καιρικά φαινόμενα» του Pedro Almόdovar.  Τον έρωτα, τις ανθρώπινες σχέσεις, την αγάπη. Όλα όσα δε μπορούμε με ευκολία να διαχειριστούμε. Όλα όσα μας υπερβαίνουν.Άνθρωποι που ερωτεύονται – παθιάζονται - ματαιώνονται – απελπίζονται και τέλος ερωτεύονται ξανά. Ο Pedro Almodóvar παραμένει απολαυστικός και στη γραφή του. Γιατί είναι ένας αυθεντικός storyteller. Γιατί όλα σε εκείνον είναι θέμα διατύπωσης. Άλλοτε κινηματογραφικής. Άλλοτε λογοτεχνικής. Και στη δεύτερη φαίνεται να τα καταφέρνει εξίσου καλά.

Γ. Δ. Αναγνώστου

Ο Γ.Δ. Αναγνώστου έχει εκδώσει  τις ποιητικές συλλογές, Τα λάματα της πρώτης νιότης (Όστρια,2017)  Μέσα στα όμικρον του ονείρου (Γαβριηλίδης,2018), Η πολυθρόνα της λύπης (Ιωλκός, 2021) , και συμμετείχε στο συλλογικό έργο, Τα ποιήματα του 2018 (Κοινωνία των (δε)κάτων , 2019), Ο μονόλογος του Ελπήνορα και άλλοι μύθοι – ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ – (Ιωλκός, 2024) Επίσης δημοσιεύει μικροδιηγήματα στα έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά, δε|κατα και ΑΠΙΚΟ. Γραπτά του δημοσιεύονται στο arcadiaportal.gr, το perithoriomag.wordpress.com και τα Αρκαδικά Νέα, και έχει δημοσιεύσει κριτικές βιβλίων σε ιστοτόπους (fractal, αθηνόραμα και μονόκλ)