Η άνοιξη είναι εδώ. Ο καιρός έχει ζεστάνει, η μέρα έχει μεγαλώσει και όλοι μας τα Σαββατοκύριακα αναζητούμε τρόπους να ξεφύγουμε από τις έγνοιες και τις σκοτούρες, αλλά και να βρεθούμε κοντά στη φύση.

Εκείνοι που δεν έχουν μικρά παιδιά, μπορούν να επιλέξουν πιο απομακρυσμένους προορισμούς. Όσοι, όμως, έχουν οικογένεια, και κυρίως παιδιά μικρής ηλικίας, είναι υποχρεωμένοι να λάβουν υπόψη τους αρκετούς παράγοντες προτού ξεκινήσουν την εκδρομή τους.

Τα ορεινά χωριά της Αρκαδίας ενδείκνυνται για μικρές «αποδράσεις» και για βόλτες το Σαββατοκύριακο, πόσω μάλλον εκείνα τα χωριά στα οποία υπάρχει σηματοδότηση, και υπάρχουν πολλά πράγματα να δουν και να μάθουν μικροί και μεγάλοι.

Ένα τέτοιο χωριό είναι η Κερασιά Αρκαδίας, στον Δήμο Τρίπολης. Πρόκειται για ένα καταπράσινο μεγάλο χωριό, με πέτρινες βρύσες, γραφικά μονοπάτια και όμορφα παραδοσιακά σπίτια, στο οποίο μάλιστα υπάρχει σηματοδοτημένο μονοπάτι, ο Περίπατος Κερασιάς, μήκους 3.3 χλμ.

Πρόκειται για μια εύκολη διαδρομή για όλη την οικογένεια, διάρκειας 1 ώρας σε υψόμετρο 900 - 980m. Να σημειώσουμε ότι υπάρχουν και κάποια κομμάτια της διαδρομής όπου οι γονείς θα πρέπει να βοηθήσουν τους μικρούς συνοδούς για να περάσουν από ελάχιστα κομμάτια δύσβατου μονοπατιού.

Η διαδρομή αυτή έγινε από τον συγγραφέα Πέτρο Σαραντάκη ο οποίος είχε την έμπνευση της δημιουργίας, τον σχεδιασμό, το δημιουργικό των επιγραφών,την σηματοδότηση, την επιλογή και τον καθαρισμό των δέντρων, την εύρεση των ονομασιών τους, καθώς και τον γενικό συντονισμό του έργου (δείτε αναλυτική περιγραφή του μονοπατιού ΕΔΩ).

Κερασιά, το χωριό με τις περίφημες πέτρινες βρύσες

Το χωριό Κερασιά απέχει δύο χιλιόμετρα από τη Βλαχοκερασιά. Ο οικισμός έχει κηρυχθεί διατηρητέος. Τα σπίτια ακολουθούν τους παραδοσιακούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς. Είναι απλά και στιβαρά. Οι σιδηρές κατασκευές είναι έργο παραδοσιακών μαστόρων. Ξεκινήσαμε την πεζοπορία μας από την κάτω γειτονιά του χωριού και την αρχή του μονοπατιού. Πολύ σύντομα, βρεθήκαμε στη φύση, που στολίζεται από τα έργα των ανθρώπων, εναρμονισμένα με το περιβάλλον.

Το χωριό φημίζεται για τις βρύσες του, έργα έμπειρων Λαγκαδινών τεχνιτών που έγιναν με τις φροντίδες και τις δαπάνες των ομογενών Κερασιωτών.

Το νερό είναι πανταχού παρόν. Πηγές και βρύσες «στολίζουν» το χωριό και ο ταξιδιώτης ξαποσταίνει κάτω από τα δέντρα. 

Η φαντασία των παιδιών εξάπτεται από την ομορφιά της φύσης και τις πέτρινες κατασκευές και ρωτούν για όλα.

Οι χώροι είναι φροντισμένοι και προσφέρουν χαλάρωση στον επισκέπτη.

Συνεχίζουμε την πορεία μας στο πέτρινο μονοπάτι και σε λίγο βρισκόμαστε μπροστά στις όμορφες βρύσες. Οι επισκέπτες αρχικά συναντούν τις βρύσες Άνω και Κάτω Μέξια και θα γεμίσουν τα παγούρια τους με φρέσκο νερό πριν ξεκινήσουν το μονοπάτι. 

Η Δέση, η Θολωτή Κάτω Βρύση, η Μαρμαρένια Βρύση αποτελούν μοναδικά δείγματα παραδοσιακής τέχνης και τεχνολογίας μαζί.

Στη συνέχεια, ανεβαίνουμε στην πάνω μεριά του χωριού.

Στο πάνω μέρος της πλατείας βλέπουμε το μαρμάρινο Ηρώον, στο οποίο έχουν αναγραφεί τα ονόματα των Κερασιωτών που προσέφεραν τη ζωή στους στην πατρίδα. Στο κάτω μέρος υψώνεται μεγαλοπρεπής ο ενοριακός ναός του Αγίου Παντελεήμονα, έργο των πολλών Κερασιωτών μεταναστών στην Αμερική (κυρίως εγκαταστημένων στο Σικάγο). Άρχισε να κτίζεται στα πρώτα χρόνια του εικοστού αιώνα και εγκαινιάστηκε το 1921.

Τα παλιά πέτρινα σπίτι έχουν τη δική τους ομορφιά, και δείχνουν πολύ φιλόξενα.

Συνεχίζουμε την πορεία μας στο παραδοσιακό μονοπάτι.

Οι βρύσες τρέχουν, και ο ήχος του νερού με τα κελαϊδίσματα των πουλιών είναι οι μόνοι ήχοι που ακούς.

Σε αρκετά σημεία ίσως τα παιδιά χρειαστούν τη βοήθειά σας για να προχωρήσουν, ίσως πάλι ανακαλύψουν ότι μπορούν και μόνα τους να τα καταφέρουν!

Σύντομα όλη η φύση θα είναι καταπράσινη, και νέα λουλούδια θα χαρίζουν τις ευωδιές τους στους περιπατητές.

Ακολουθώντας το μονοπάτι, ανηφορίζουμε και περνάμε δίπλα από βράχους.

Σύντομα, βλέπουμε τα πρώτα λουλούδια της άνοιξης να μας «καλωσορίζουν» με το πολύχρωμο «χαλί» τους.

Συναντάμε τα ερείπια του αρχαίου ναού της Δήμητρας, όπου βρέθηκε και αγαλματίδιο της θεάς της γεωργίας και της γονιμότητας.

Συνεχίζουμε την πορεία μας και βλέπουμε το χωριό από ψηλά.

Μια πινακίδα μάς πληροφορεί για τον αρχαιολογικό χώρο όπου βρισκόμαστε.

Και συναντάμε τα αρχαία τείχη.

Μετά την ανηφόρα, έρχεται η πιο εύκολη κατηφόρα. Κατηφορίζουμε στο μονοπάτι και κουβεντιάζουμε για τη διαδρομή και το τι είδαμε ως τώρα.

Μια επιβλητική πέτρινη βρύση θυμίζει τις εποχές που οι κάτοικοι του χωριού με σταμνιά έπαιρναν νερό από τις δημόσιες βρύσες.

Αφήνουμε τη βρύση και ανηφορίζουμε στο πέτρινο μονοπάτι, το οποίο συνεχίζει στην απέναντι πλευρά του δρόμου και μας ανεβάζει προς την πάνω πλευρά του χωριού. 

Το χωμάτινο μονοπάτι μας οδηγεί περιμετρικά από το χωριό.

Η θέα του χωριού από ψηλά είναι μαγευτική. Τα σύννεφα ρίχνουν τη σκιά τους στα βουνά.

Συνεχίζουμε τον δρόμο μας και σε λίγα λεπτά ολοκληρώνουμε την κυκλική διαδρομή του μονοπατιού.

Ήρθε η ώρα να ξαποστάσουμε στο υπέροχο «μπαλκόνι» του καφενείου του χωριού, το καφέ "Χαγιάτι". Το καλοκαίρι κάτω από τα δέντρα και τη δροσιά τους είναι πραγματική απόλαυση να βρίσκεσαι εκεί!

Αλλά και το εσωτερικό του, με τη σόμπα και τα ξύλινα τραπέζια είναι πολύ όμορφο. Εξαιρετικά φιλόξενοι οι ιδιοκτήτες, χαίρονται πάντα να υποδέχονται τους επισκέπτες.

Μερικές ακόμα πληροφορίες για το χωριό:

Στα 3 χιλιόμετρα από την Κερασιά ξεκινάει ο αναζωογονημένος δρυμός της Σκιρίτιδας. Μαύρα πεύκα, έλατα και η αρκαδική δρυς συναντώνται εδώ. Στην Κερασιά παράγεται η εξαιρετική ποικιλία μήλων golden Πιλάφα. Είναι η πρώτη ποικιλία μήλων που δημιουργήθηκε και κατοχυρώθηκε στον ελληνικό χώρο.

Ο ασφάλτινος δρόμος που περνάει εμπρός του είναι ο κεντρικός δρόμος του χωριού ο οποίος οδηγεί στη Βλαχοκερασιά, τις Κολλίνες αλλά και προς την Μεγαλόπολη.  Έχει ονομαστεί «Οδός 16ης Μαρτίου 1944» για να μην ξεχαστεί η αποφράδα εκείνη ημέρα που οι Γερμανοί κατακτητές παρέδωσαν στη φωτιά τα περισσότερα σπίτια του χωριού. Η επιγραφή της ονομασίας του δρόμου έχει τοποθετηθεί πάνω στο καμένο από εκείνη την ημέρα Ντουρέικο σπίτι, το οποίο δεν κατοικήθηκε ποτέ ξανά.

Στα δυτικά του ναού βρίσκονται τα Μητροπουλέικα σπίτια, όπου αναφέρεται πως εκεί συγκρούστηκαν Κερασιώτες και άλλοι Έλληνες αγωνιστές, με μέρος του τουρκικού στρατεύματος το οποίο επιτέθηκε στη Βλαχοκερασιά στις 10 Απριλίου 1821. Ακόμα, το 2020, με πρωτοβουλία του Κερασιώτη συγγραφέα Πέτρου Σαραντάκη, ήρθε ξανά στο φως το παλιό πέτρινο αλώνι του χωριού, το οποίο παρέμενε θαμμένο από το 1960.

Η διαδρομή αυτή είναι διαθέσιμη και μέσα από τις εφαρμογές των Μονοπατιών του Δήμου Τρίπολης (Κατεβάστε για Android και iOS)