Με την πάροδο του χρόνου και εισερχόμενος ακόμα πιο βαθιά στο μυστήριο της ζωής, ορισμένα γεγονότα αξιολογούνται και εκτιμώνται ώριμα, σφαιρικά και αποσαφηνισμένα, φωτίζοντας καλύτερα την ιστορική – πολιτική συγκυρία, που διαδραματίστηκαν, φέρνοντας στην επιφάνεια και άλλες πτυχές για την κατανόηση της αλήθειας. Έτσι, με το παρόν πόνημα θα αναφερθώ στις ιστορικές δημοτικές εκλογές του 1978 στον Δήμο Τριπόλεως, όπου ήμουν έντεκα (11) ετών και φοιτούσα στην Πρώτη Γυμνασίου και θα προσπαθήσω να προσεγγίσω το δύσκολο έργο της σκιαγράφησης της εξαίρετης πολιτικής προσωπικότητας του Παναγιώτη Λαμπρόπουλου.

Συμμετέχοντες – συναγωνιζόμενοι συνδυασμοί:

α)ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ – ΝΕΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ με υποψήφιο Δήμαρχο τον επιτυχημένο επιστημονικά και κοινωνικά Παναγιώτη Λαμπρόπουλο, πολιτικό μηχανικό, εργολάβο δημοσίων έργων με αξιόλογη εμπειρία στα κοινά, οικογενειάρχη και άνθρωπο με χαρισματικές δεξιότητες.
β)ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ – ΕΝΩΣΗ – ΠΡΟΟΔΟΣ – ΑΛΛΑΓΗ με επικεφαλής τον έμπειρο και επιτυχημένο πρώην Δήμαρχο από την δεκαετία του ’60, πρώην βουλευτή και προερχόμενο από μια παλιά ιστορική Τριπολιτσιώτικη οικογένεια, Αναστάσιο (Τάσο) Σεχιώτη.
Στο συνδυασμό του Παναγιώτη Λαμπρόπουλου συμμετείχαν ήδη τέσσερις (4) εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι της προηγούμενης δημοτικής αρχής και πρόσωπα αναγνωρίσιμα κοινωνικά και επαγγελματικά.
Στον συνδυασμό του Τάσου Σεχιώτη συμμετείχαν ευρέως γνωστά στην κοινωνία πρόσωπα, δυο (2) ήδη εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι και αρκετοί με προηγούμενη ανάμειξη στα κοινά.

---//---
Θυμάμαι με συγκίνηση και νοσταλγία, ότι συζητούσαμε οι συμμαθητές μεταξύ μας, ποιόν υποψήφιο δήμαρχο θα επέλεγαν να ψηφίσουν οι γονείς τους και ένας συμμαθητής μου, εξαίρετος συνάδελφός μου σήμερα, με ύφος σοβαρό και γεμάτος αυτοπεποίθηση είπε: «Ασφαλώς Λαμπρόπουλο».

Θυμάμαι ομοίως διακατεχόμενος από τα ανωτέρω αισθήματα, το προεκλογικό κέντρο του συνδυασμού με υποψήφιο δήμαρχο τον Παναγιώτη Λαμπρόπουλο σ’ έναν ισόγειο χώρο του ξενοδοχείου «ΓΑΛΑΞΙΑΣ», όπου στο βάθος του παίζαμε εμείς οι μικροί.

Θυμάμαι έναν αείμνηστο διακεκριμένο δικηγόρο Τριπόλεως μ’ ένα ωραίο κοστούμι, πατέρα εξαίρετων και αγαπητών μου συναδέλφων, να γράφει εντός του εκλογικού κέντρου με αρχοντιά και μεγαλοπρέπεια ένα κείμενο και να είναι προσηλωμένος στο έργο του.

Θυμάμαι μια ομάδα πολιτικών φίλων του συνδυασμού να πανηγυρίζει προεκλογικά με ενθουσιασμό και παλμό επάνω στην πλατεία του Αγίου Βασιλείου με προεξάρχοντα έναν συμμαθητή μου, σημερινό επιτυχημένο ιατρό μ’ έναν σύγχρονο τηλεβόα στο χέρι. Σημειωτέον ότι, η υποψήφια αείμνηστη μητέρα του, διακεκριμένη ιατρός, εξελέγη τότε και γενικώς προσέφερε πολλά στα κοινά της πόλεως έως την ανάπαυσή της.

Θυμάμαι στην τελική προεκλογική του ομιλία στην πλατεία Αγίου Βασιλείου ο Τάσος Σεχιώτης μεταξύ πολλών άλλων ανέφερε: «Οι αντίπαλοι μας έχουν ως έμβλημα κάτι σαν σφήκα! Λοιπόν μακριά από σφήκες…».

Ο συνδυασμός του Παναγιώτη Λαμπρόπουλου είχε ως έμβλημα, απ’ ότι θυμάμαι, αλλά και το επιβεβαίωσα και πρόσφατα, μια μέλισσα προφανώς εύστοχη και έξυπνη έμπνευση του ίδιου του επικεφαλής του συνδυασμού.

Θυμάμαι τον αείμνηστο θείο μου Ιωάννη Τζανή, που είχε έλθει την επομένη των εκλογών νωρίς το πρωί στην πατρική μου οικία και ανέλυε στον πατέρα μου, τα αποτελέσματα. Όταν διάβασε το όνομα ενός υποψηφίου είπε με νόημα: «O τάδε υποψήφιος μ’ όλη την στήριξη του βουλευτή τάδε συγκέντρωσε τόσους σταυρούς».

Οι εκλογές τελείωσαν. Η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου με επικεφαλής το νέο δήμαρχο, Τάσο Σεχιώτη, αποτέλεσε τη νέα αιρετή διοίκηση του Δήμου.

Δεν έχει σημασία πιστεύω, που δεν εξελέγη Δήμαρχος ο Παναγιώτης Λαμπρόπουλος.
Κατάφερε ν’ αφήσει το πολιτικό αποτύπωμα της προσωπικότητάς του σ’ όλη τη διάρκεια της τετραετίας στο δημοτικό συμβούλιο ως επικεφαλής της μειοψηφίας αλλά και μελλοντικά στην πολιτική ιστορία του τόπου.

Ο Δήμαρχος Τάσος Σεχιώτης έλεγε κατά τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου: « Συμφωνούμε με την πρόταση της μειοψηφίας». Ο ίδιος ανέφερε τιμητικά: «Ο καλύτερος συνεργάτης μου είναι ο Παναγιώτης Λαμπρόπουλος».

Ο Παναγιώτης Λαμπρόπουλος ήταν συμμαθητής και επιστήθιος φίλος του πατέρα μου.

Τον υπεραγαπώ και τον υπερεκτιμώ από την παιδική μου ηλικία. Ομοίως και αυτός εμένα και την οικογένειά μου.

Υποκατέστησε το ψυχικό κενό που άφησε ο θάνατος του πατέρα μου σε μεγάλο βαθμό.

Τον ψήφισα στις πρώτες εκλογές, που συμμετείχα στη ζωή μου ως ψηφοφόρος το 1986, ως υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο, διότι με ενέπνευσε η δυναμική και επικοινωνιακή πλευρά της προσωπικότητάς του. Ήμουν μόλις 19 ετών. Με συγκίνησε προεκλογικά που μ’ αγκάλιασε από τον ώμο και άκουσε ευλαβικά για πολύ ώρα για την φοιτητική μου ζωή στη Θεσσαλονίκη.

Με στήριξε στα πρώτα μου βήματα στην δικηγορία, αναθέτοντάς μου υποθέσεις του γραφείου του, με βοηθούσε καθοριστικά σε υποθέσεις με αντικείμενο τα δημόσια έργα. Τον επισκεπτόμουν τακτικά στο γραφείο του έως την συνταξιοδότησή του και άκουγα προσεκτικά τις συμβουλές του και τις εξιστορήσεις του για τα μυστικά της ζωής.

Πολύ πριν γίνει μόδα το πρωινό ξύπνημα με το περίφημο CLUB των 05:00 ο Παναγιώτης Λαμπρόπουλος το είχε ως τρόπο ζωής και ήταν πρώτος στο εργοτάξιο πριν τους εργαζομένους και συνεργάτες του και στο Δημαρχείο ως αιρετός πριν τους υπαλλήλους.

Η δράση του στις αιρετές θέσεις, που τον τίμησε ο λαός να υπηρετήσει, είχε ως οδηγό την πρακτική και ευέλικτη αντιμετώπιση των προβλημάτων του Δήμου. Ήταν λάτρης της τυπικότητας και του προγράμματος και ασύγκριτο πλεονέκτημά του ο προγραμματισμός και η συνέπεια σ’ ότι αναλάμβανε. Επειδή ήταν αυστηρός με τον εαυτό του απαιτούσε πολλά και ουσιαστικά από τους συνεργάτες του.

Ο δρόμος Δυρραχείου – Μεγαλοπόλεως, που τον κατασκεύασε πριν πενήντα περίπου χρόνια, είναι σαν να έχει παραδοθεί σήμερα.

Η μελέτη του για τον περιφερειακό δρόμο της Τριπόλεως ήταν πρωτοποριακή, αλλά δεν έτυχε δυστυχώς εφαρμογής.

Οι απόψεις του για την στάθμευση των ταξί ήταν ομοίως πρωτοποριακές, αλλά δεν έτυχαν δυστυχώς ομοίως εφαρμογής.

Η συμβολή του στην κατασκευή του Αποστολοπούλειου Πνευματικού Κέντρου καθοριστική.

Είναι ένας άνθρωπος πολύ μπροστά από την εποχή του, τεχνοκράτης, πολλά χρόνια πριν γίνει μόδα η έννοια αυτή, πειθαρχημένος, συγκροτημένος, δυναμικός, αποφασιστικός, ευφυής, συνεπέστατος στις συναλλαγές του και φοβερά εργατικός.

Τα ψυχικά του χαρίσματα ατελείωτα. Δεν προσβάλλει ποτέ κανέναν συνομιλητή του.

Ήταν ο μόνος άνθρωπος που μπορούσε να αντιταχθεί τότε απέναντι σ’ έναν πανίσχυρο Τάσο Σεχιώτη και σ’ έναν ομοίως αξιοζήλευτο συνδυασμό. Το πολιτικό του σθένος, που επέδειξε εκείνη την εποχή, θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στην συνείδηση της κοινωνίας.

Προσωπική μου άποψη: εάν εξελέγετο Δήμαρχος το 1978, θα προσέφερε πολλά και σημαντικά στην Τριπολιτσά.

Θα πετύχαινε το τεχνικό έργο του Δήμου και σε ποιότητα και με πολύ γρήγορο ρυθμό, θα προέβαινε σε πρωτοποριακά έργα υποδομής, θα κέρδιζε την καθημερινότητα του δημότη. Δεν θα υστερούσε το έργο του στην προώθηση πολιτιστικών εκδηλώσεων, διότι στον πολιτισμό έχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία και ως παλαιό μέλος του Φιλοτεχνικού Ομίλου Τριπόλεως.

Στην τότε ιστορική συγκυρία συγκέντρωνε στο πρόσωπό του πολιτική ωρίμανση σε μεγάλο βαθμό, ρεαλισμό και είχε και την εκρηκτικότητα του νέου ανθρώπου.

Προσέφερε, όμως, πολλά από τότε και στην συνέχεια ως αντιδήμαρχος.

Η επιλογή του ως Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος ήταν δίκαια και εύστοχη επιλογή της τότε κυβέρνησης. Έμπρακτα απέδειξε, ότι άξιζε αυτής της θέσεως.   

Είναι αξιοσημείωτο, ότι τότε βοήθησε και την Αρκαδία και τέθηκαν με πρωτοβουλία του οι καθοριστικές προϋποθέσεις για την εκτέλεση έργων υποδομής.

Τον θεσμό αυτό υπηρέτησε σε μια ώριμη ηλικία με τεράστια εμπειρία από τα κοινά και μεγάλο όπλο του την αποφασιστικότητα, που τον διέκρινε από την νεαρή ηλικία.

Ο γιος του Χρήστος σημερινός Αντιπεριφερειάρχης, που συνεχίζει επάξια το έργο του και όλη του η οικογένεια και τα εγγόνια του, πρέπει να είναι περήφανοι γι’ αυτόν.

(Το παρόν άρθρο συντάχθηκε όσο ζούσε ο αείμνηστος Παναγιώτης Λαμπρόπουλος)

Τρίπολη 4-08-2021
ΗΛΙΑΣ ΒΑΣ. ΤΖΑΝΗΣ
Δικηγόρος