Η εγκληματικότητα των ανηλίκων είναι ένα από εκείνα τα θέματα που έρχονται καθημερινά στην επικαιρότητα, με τον πιο σκληρό τρόπο. Οι ειδήσεις του αστυνομικού δελτίου που αφορούν στη βία μεταξύ μαθητών, στη βία μεταξύ ανηλίκων, σε κλοπές, σε επιθέσεις, σε πολύ σοβαρά περιστατικά ξυλοδαρμού μεταξύ ακόμα και παιδιών μικρής ηλικίας, ακόμα και μέσα στο προστατευμένο, θεωρητικά, σχολικό περιβάλλον, είναι πολύ συχνές πλέον. Οι ειδικοί έχουν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά δεν φαίνεται το φαινόμενο να καταλαγιάζει.

Τα παιδιά, δυστυχώς, μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά μεταξύ τους, και ακόμα χειρότερα, για να το πούμε απλά, «κουκιά τρώνε, κουκιά μαρτυράνε».

Ζουν σε έναν βίαιο κόσμο και συμπεριφέρονται σύμφωνα με αυτά που βλέπουν.

Τα τελευταία χρόνια η εγκληματικότητα γεμίζει τα φύλλα των εφημερίδων. Στυγνές δολοφονίες διά ασήμαντον αφορμήν, γυναικοκτονίες, βιασμοί παίζουν από το πρωί ως την άλλη μέρα το πρωί στα κανάλια. Κάθε φορά, ακόμα πιο σκληρό το έγκλημα. Κάθε φορά, ακόμα περισσότερη δημοσιότητα, η οποία μάλλον συμβάλλει στο να συνηθίσουμε το φαινόμενο παρά στο να προβληματιστούμε πάνω σε αυτό και να ξεκινήσουμε να το αντιμετωπίζουμε, ο καθένας από όποιο μετερίζι βρίσκεται. Ειδικοί -από ψυχολόγους ως εγκληματολόγους- περιφέρονται στα κανάλια και μιλούν για όσα λεπτά τούς δίνεται ο λόγος και μετά τίποτα.

Σε τι κόσμο ζουν οι ανήλικοι, οι μαθητές, τα παιδιά μας; Όχι σε έναν κόσμο ηθικό και αγγελικά πλασμένο. Ποτέ δεν είχε αυτά τα χαρακτηριστικά η κοινωνία μας, ας μην κοροϊδευόμαστε κι ας μην νοσταλγούμε τις παλαιότερες εποχές. Ζουν σε έναν κόσμο λεκτικής, ψυχολογικής και σωματικής βίας. Ζούμε σε έναν κόσμο που μια λογομαχία για μια θέση πάρκινγκ μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε φόνο. Ζούμε σε έναν κόσμο που φωνάζει εκείνος που έχει άδικο επειδή νιώθει ότι όποιος υψώσει τη φωνή του καλύπτοντας όλους τους άλλους, θα υπερισχύσει.

Ζούμε σε έναν κόσμο που τον αδύναμο συνάνθρωπο οι περισσότεροι θα τον προσπεράσουν και θα βρεθούν και κάποιοι που θα τον χλευάσουν ή και θα ασκήσουν βία πάνω του. Και όλα αυτά, είναι ανεκτά.

Και το χειρότερο: Οι περισσότεροι νομίζουμε ότι δεν θα μας αγγίξει η βία αν σκύψουμε το κεφάλι, αν περιχαρακωθούμε στο σπίτι μας ή αν δεν καταγγέλλουμε περιστατικά που αφορούν εμάς, τα παιδιά μας ή τους γείτονες, οι οποίοι είναι πάντοτε «ήσηχοι άνθρωποι και δεν είχαν δώσει αφορμή».

Ήταν τέλη Ιουλίου του 2022 όταν συνέβη ένα σοβαρό περιστατικό μεταξύ ανηλίκων στην Τρίπολη. Βέβαια, η συμμορία ανηλίκων ήταν ήδη γνώριμη στις αρχές και στα παιδιά που συχνάζουν σε κεντρικά σημεία της πόλης μας. Συγκεκριμένα, παιδιά σε ομάδες των 15 - 20 ατόμων κατατρομοκρατούσαν μικρότερα παιδιά, και ένας 17χρονος είχε βγάλει στιλέτο για να απειλήσει συνομήλικό του.

Σήμερα, έγινε γνωστό ότι τέσσερις ανήλικοι αφενός προέβησαν σε πράξη προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας, ενώ με την απειλή βίας λήστεψαν ακόμα δύο ανηλίκους. Οι δύο συνελήφθησαν και αναζητούνται οι άλλοι δύο (δείτε ΕΔΩ).

Τι θα κάνουμε για όλα αυτά; Γονείς, κοινωνία, εκπαιδευτικοί, Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, Δήμος και Περιφέρεια;

Τι θα κάνουμε εμείς, οι απλοί πολίτες;

Είμαστε ενήλικοι, είμαστε υπεύθυνοι. Εμείς διαμορφώνουμε την κοινωνία, δεν την διαμορφώνουν τα παιδιά και δεν μπορούμε να τα φορτώσουμε με τις δικές μας ευθύνες.

Ύστερα και από τη σημερινή υπόθεση που ήρθε στη δημοσιότητα, είναι επιτακτική η ανάγκη να αρχίσει το θέμα να απασχολεί σοβαρά την τοπική κοινωνία και τους φορείς.

Ή, για να το θέσω διαφορετικά, υπάρχουν πολύ, πολύ σοβαρά θέματα απέναντι στα οποία δεν έχουμε την πολυτέλεια πλέον να κωφεύουμε ούτε να τα αγνοούμε, πέρα από τις πλατείες και τους διαξιφισμούς περί όνου σκιάς.

Κι αυτό πρέπει να το καταλάβουμε και οι πολίτες και ο Δήμος, και η αντιπολίτευση και τα σχολεία και οι Σύλλογοι Γονέων.

Γαλανιάδη Εύα