Το να διασχίσεις μια πλατεία στην Τρίπολη, μπορεί να είναι και επικίνδυνο. Σε αυτήν κινούνται, μηχανάκια, ποδήλατα, ηλεκτρικά πατίνια, μπάλες ποδοσφαίρου, τώρα και ηλεκτρικά αυτοκίνητα.

Περπατούσα χθες με την κόρη μου στην πλατεία Άρεως. Τι όμορφο απόγευμα του Απριλίου, για να κάνεις την βόλτα σου στην στολισμένη για το Πάσχα Τρίπολη.

Η κόρη μου, ετών δύο, περπατούσε περίπου στη μέση της πλατείας, εγώ δύο μέτρα πίσω, και μία κόκκινη, λαμπερή, ηλεκτρική «νταλίκα» τής έκοψε τη φόρα.

Όχι μόνο αυτό, αλλά ο περίπου τριών χρονών «οδηγός» δεν σταμάτησε, έριξε κάτω τη μικρή και την έβαλε κάτω από το ηλεκτρικό μικρό αυτοκίνητο.

Σαφώς και ο μικρός τρίχρονος δεν έχει καμία ευθύνη, «δεν έχει και δίπλωμα άλλωστε», άρα την ευθύνη την έχουν άλλοι. Την έχει ο πατέρας του μικρού, που όταν πλησίασε και είδε τι έγινε δεν ζήτησε ούτε συγνώμη και νομίζω ότι είχε και στα χέρια του το τηλεχειριστήριο.

Μήπως, όμως, έχει κι άλλος την ευθύνη;

Φυσικά δεν έκανα σκηνή, ούτε ζήτησα τον λόγο από κανέναν υπεύθυνο, όπως θα ήταν και το ενδεδειγμένο. Δεν έπρεπε και δεν μου επιτρεπόταν να κάνω κάτι μπροστά στον τρίχρονο οδηγό.

Αναρωτιέμαι πόσα ακόμα περιστατικά ανάλογα με το δικό μου θα αντιμετωπίσουμε τις γιορτές του Πάσχα και του καλοκαιριού που η κίνηση των πεζών θα αυξηθεί, αφού  μικρά ηλεκτρικά οχήματα θα κινούνται χωρίς οριοθέτηση, περιορισμό και επιτήρηση .

Όχι, δεν υπάρχει χώρος  και περιορισμένος, τα μικρά αυτοκίνητα κινούνται με τους «οδηγούς» να πατάνε το γκάζι κι όπου βγει. Παιδιά και ηλικιωμένοι, θα είναι τα πρώτα «θύματα».

Για να περάσεις από την πλατεία με ποδήλατο, δεν χρειάζεται άδεια από υπηρεσία. Για να παίξεις μπάλα και να κλωτσάς σουτ, δεν πρέπει να πάρεις άδεια.

Για να είσαι με ηλεκτρικό όχημα;

Οπωσδήποτε οφείλουμε να επιτηρούμε τα μικρά παιδιά που παίζουν στην πλατεία, ως γονείς ή ως συνοδοί. Η κατάσταση, όμως, είναι το λιγότερο ανησυχητική, καθώς αυτό που συνειδητοποιούμε, είναι ότι δεν ξέρουμε από πού να πρωτοφυλαχτούμε.

Καστραντά Έφη