Του Νίκου Δελφάκη

Μάλιστα!! Και δολοφονία της βουλευτή Τζο Κοξ του εργατικού κόμματος στη Μεγάλη Βρετανία. Μιας νέας γυναίκας με σύζυγο και δύο μικρά παιδιά, με έντονη κοινωνική δράση, είχε ζητήσει από την κυβέρνηση της χώρας της να κάνει περισσότερα στο πλαίσιο της ανακούφισης των προσφύγων από τη Συρία και ήταν μαχητική υπέρμαχος της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ. Είχε ακόμα ασκήσει πίεση στον Τζέρεμι Κόρμπιν μέσω μίας συνέντευξής της τον περασμένο μήνα να κάνει περισσότερα για να κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους των Εργατικών υπέρ του Bremain. Ο δολοφόνος φέρεται να φώναξε "πρώτα η Βρετανία"!!.

Δεν πάμε καλά εδώ και χρόνια στη Δύση. Αν σκύψει κανείς στην παγκόσμια ιστορία θα δει ότι το τέλος αυτοκρατοριών, πολιτισμών, κρατών, με οικονομικές και πολιτιστικές κατακτήσεις, που ώθησαν προς την πρόοδο τον παγκόσμιο πολιτισμό, άρχιζε όταν αναπτύσσονταν έριδες και ανταγωνισμοί, φυλών, κρατιδίων, οικογενειών κλπ, για επικράτηση, που αποδομούσαν σε σύντομο χρόνο ό,τι είχε φτιαχτεί. Παραδείγματα πάμπολλα, από την Αρχαία Αίγυπτο, Κίνα, Ελλάδα, Ρώμη κ.ο.κ. Σε όλες τις περιπτώσεις αυτές, οι ανταγωνισμοί ξεκινούσαν με ανάλογες, με του δολοφόνου της Κοξ, εξαγγελίες. «Πρώτα η Σπάρτη, πρώτα η Σικελία, πρώτα η οικογένειά μας, πρώτα το χωριό μας, πρώτα η επαρχία μας»!!! Οι μετέχοντες στις εκάστοτε συγκυρίες άνθρωποι, δεν κατανοούσαν ότι όλα αυτά θα οδηγούσαν στην πλήρη κατάρρευση των  πάντων, και των ιδίων, μπορεί και να νόμιζαν ότι παλεύουν για το δίκιο!! Κι όμως, τους πήρε και τους σήκωσε και αυτούς και όλους.

Κάτι τέτοιο ζούμε και σήμερα στην Ευρώπη. Ο κοινότυπος και «εύκολος» λόγος του ΦΑΡΑΤΖ ή της ΛΕΠΕΝ, εμφανίζεται ως ανατρεπτικός και υπέρ βωμών και εστιών, τάχα. Πείθει ευρύτερα στρώματα και πολιτικές δυνάμεις, ώστε ακόμα και αριστεροί αναρτούσαν ομιλίες του ΦΑΡΑΤΖ, επειδή "τάχωνε" στην ΕΕ.

Αποδείχτηκε παραπάνω ότι δεν είναι 1η φορά στην παγκόσμια ιστορία που λαοί ολόκληροι οδηγούνται στην αυτοκαταστροφή και δεν απέχει πολύ η πρόοδος από την οπισθοδρόμηση, όταν δε αρχίσει η κάτω βόλτα συνεχίζεται, δεν σταματάει.

Το έχω ξαναγράψει, το επαναλαμβάνω: Η Ευρώπη δεν είναι η «κολοπετινίτσα» όπως κάποιοι παρουσιάζουν. Είναι η ήπειρος με τις μεγαλύτερες κατακτήσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας, σε ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, σε ευημερία, σε βοήθεια προς αδύναμα στρώματα του πληθυσμού. Με τα πισωγυρίσματά της κι αυτή, όπως κάθε κοινωνία ή συμμαχία, με τα προβλήματά της, άλλοτε με αύξηση πλούτου, πιο ισομερούς κατανομής αυτού, εμβάθυνσης δικαιωμάτων. Και άλλοτε με περιστολή. ΄Ετσι γίνεται σε όλες τις χώρες, έτσι γινόταν πάντα.

Οι καιροί "ού μενετοί". Πιστεύω ότι πρέπει να αντιδράσουμε άμεσα, η ιστορία δεν θα μας το συγχωρήσει. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε την περαιτέρω έξαρση του αντιδυτικισμού, του αντιευρωπαϊσμού, του μίσους, το να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Αλλά να επανέλθουμε στις αρχές της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού. Να διαφυλάξουμε τις κατακτήσεις και με ιδιαίτερη αυστηρότητα να απομονώσουμε τις φωνές της οπισθοδρόμησης, όσο κι αν φαίνονται να χαϊδεύουν αυτιά.

Η ιστορία διδάσκει ότι η πρόοδος δεν είναι αυτονόητη και συνεχής. Το θαύμα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού αλλά και μια σειρά κατακτήσεις του Ρωμαϊκού, το διαδέχτηκε ένας μακρύς – μαύρος μεσαίωνας.  Αυτή τη φορά, ας προσέξουμε, η ιστορική εμπειρία που έχουμε (και αυτή πριν  από τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο) δεν συγχωρεί ολιγωρία και ωχαδερφισμό.

    Τρίπολη 16-06-2016